അപ്രതീക്ഷിതമായി കടന്നു വരുന്ന
ഏകാന്തതയുടെ ഓരോ മാത്രയിലുമാവാം
പാതിവൃത്യം വെടിഞ്ഞു അവളുടെ
ചിന്തകള്‍ ദേശാടനം ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങുന്നത് ,
ജ്വെലിച്ചു കത്തിയ പിതാവിന്റെ
എതിര്‍പ്പുകളില്‍ നിന്നാവാം അവള്‍
ചതിയുടെ ആദ്യാക്ഷരങ്ങള്‍
അഭ്യസിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നത് ,
അമാവാസിയുടെ അന്ധകാരം
വൃക്ഷതലപ്പുകളെ അന്ധമാക്കുമ്പോഴാവാം
ഇളം കാറ്റിന്‍ ആലിംഗനങ്ങളില്‍
ഇലതലപ്പുകള്‍പുളകം കൊള്ളുന്നത് ,
കരഞ്ഞു കലങ്ങി തമോഗര്‍ത്തങ്ങള്‍
ആയ മിഴികളില്‍ നിന്നാവാം
പുതുജീവനുകളുമായി
നക്ഷത്രങ്ങള്‍ ജനനം കൊള്ളുന്നത്,
കരിനാഗങ്ങള്‍ ഇണചേരുന്ന
രണ്ടാം യാമങ്ങളിലാവാം
നാഗത്തറയില്‍ തൊഴുതുനിന്ന
കെടാവിളക്കണയുന്നത് ,
പോട്ടിയടര്‍ന്നു വീണ അവന്റെ
ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നാവാം
ചുവന്ന സിന്ദൂരരേഖകള്‍
പിറവിയെടുക്കുന്നത്,
തമ്മിലലിഞ്ഞു ഒന്നാവാതത്തിന്റെ
കൊടും വേദനയിലാവം
രാത്രി പകലിനും , പകല്‍ രാത്രിക്കും
തകര്‍ന്ന ഹൃദയം സമ്മാനിച്ചകലുന്നത്,
ജീവനേക്കാള്‍ പ്രണയിച്ചവനു
ചതി കൊടുത്തു വിടപറഞ്ഞത്‌ കൊണ്ടാവാം
പൊള്ളുന്ന സത്യമായ് ,മറ്റൊരു സൂര്യനായ്‌
നക്ഷത്രവിജനമായ രാത്രികളില്‍ അവള്‍ ഉറങ്ങാതിരിക്കുന്നത് ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
ഒരു വിരഹത്തിന്‍റെ തീഷ്ണത കാണാം ഇതില്‍....
ഇന്നു രാവില്‍ മാനത്ത് നിന്ക്കു വേണ്ടി കരഞ്ഞ് മറയുന്ന നക്ഷത്രത്തെ തിരിച്ചറിയ്...അതില്‍ എന്‍റെ ഹ്രുദയത്തിന്‍റെ കയൊപ്പു ഉണ്ടു.
നന്നായിട്ടുണ്ടു...നന്മകള്‍ നേരുന്നു
orupaadu manoharam. vikaarnagalute vythiyaanangla varikaliloodea kannozhukumboal hridayathiloode ozhuki pokunnu
:)
ആവാം... ആര്‍ക്കറിയാം?
Post a Comment