പട്ടം

ഞാന്‍ യാത്രിക
യവനികക്കപ്പുറം
അവ്യക്തതയുടെ നിഴലുകള്‍ സൃഷ്ട്ടിക്കുന്ന
പൊട്ടിപ്പോയ വര്‍ണങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ പട്ടം
വാനത്തിന്‍ അനന്തതയില്‍
എവിടെ നിപതിക്കും എന്നറിയാതെ
കാറ്റിന്‍റെ മൃദുലതയിലും , ബലിഷ്ട്ടതയിലും
ഉയര്‍ന്നും താണും പറന്ന് പറന്ന് ...


നീയായിരുന്നു എനിക്ക് രൂപം നല്‍കിയത്
ഈര്‍ക്കിലിക്കംപുകള്‍ പിണച്ചുവച്ചു,
വര്‍ണ്ണക്കടലാസുകള്‍ തുന്നിച്ചേര്‍ത്തു ,
മനോഹരിയാക്കുംപോഴും അതിന്‍റെ
ബാഹ്യആന്തരിക പ്രതലങ്ങള്‍
ലോലമായിരുന്നൂ എന്നു നീ
തിരിച്ചരിയുന്നുണ്ടായിരുന്നുവോ ?


വെയില്‍ക്കറ പുരണ്ടുണങ്ങിയ
ഒരു പകലിന്‍റെ അവസാനം
വെറുമൊരു നൂലിന്റെ
വിശ്വാസസംരക്ഷണയില്‍
നീയെന്നു തനിച്ചു യാത്രയാക്കി ,
ഉയരങ്ങളിലേക്ക്
ഒരറ്റമെന്‍ ഹൃദയത്തില്‍
മറ്റൊന്നു നിന്‍ കൈയ്യില്‍
രാജകുമാരിയായി ഉയരുമ്പോഴും
ശക്തമായിക്കൊണ്ടിരുന്ന
എന്‍റെ ഹൃദയമിടുപ്പുകള്‍
അകലുന്തോറും ദൃഡമാകുന്ന
ബന്ധങ്ങള്‍ പോലെ അന്തരികതയില്‍
അലയാഴിച്ചുഴികള്‍ സൃഷ്ട്ടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
അവസാനം ഒരു പൊട്ടുമാത്രമായി
അനന്തതയില്‍ അലിഞ്ഞില്ലാതാവുന്ന
എന്‍റെ ജന്മം നിന്‍റെ വിരലുകളില്‍
നിന്നും പരിഭ്രമത്തില്‍ വഴുതിയ
നൂല്‍തുമ്പിലെ പട്ടമല്ലാതെ മറ്റെന്താണ് ??