ക്രൌന്ജ മിഥുനങ്ങളിലോന്നിന്റെ
നെഞ്ചില്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയ
അസ്ത്രത്തിന്‍ തുമ്പില്‍ പിറന്ന
ഇതിഹാസം .........
കാലത്തിന്‍ നേരിലേക്ക്
മിഴികള്‍ പായിച്ച
കവിയുടെ മിഴികളില്‍ തറച്ച
മുള്ളിന്റെ വിഷാഗ്രത്തില്‍
പൊടിഞ്ഞിരുന്ന നിണകണങ്ങള്‍
തൂലികയില്‍ വിരിയിച്ച ചെമ്പനീര്‍ പൂവ്
ഒടുവില്‍ കവിയില്‍ നിന്നും
കാലം പടിയിറങ്ങുമ്പോള്‍
വരികള്‍ക്കിടയിലെ അര്‍ഥങ്ങള്‍
തിരയുന്നവരുടെ മനസ്സിന്റെ
അഞ്ജതയുടെ അന്ധകാരത്തില്‍
മിന്നിത്തെളിയുന്ന ഫോസ്ഫറസ് .(ജ്ഞാനം )
കാലത്തെ അതിജീവിക്കുന്ന വിളക്ക് (സത്യം )
ഇത് അര്‍പിത അഗ്നിനാമ്പുകള്‍ കൊണ്ട് ശവകുടീരങ്ങള്‍ പണിത നിന്‍റെ മാത്രം പ്രണയിനി
- അര്‍പിത സുല്‍ത്താന്‍ ബത്തേരി
- India
- മഴയും മഞ്ഞും വെയില് മേറ്റ് ഞാന് യാത്രയിലാണ് ,,,, മടുത്തു കിതയ്ക്കുംപോള് ഓര്മകളുടെ തണുപ്പില് സ്വപ്നം കണ്ടുറങ്ങും വീണ്ടും ഉണരും ,വീണ്ടും യാത്ര അവസാന ഉറക്കത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര
4 comments:
ഒടുവില്‍ കവിയില്‍ നിന്നും
കാലം പടിയിറങ്ങുമ്പോള്‍
വരികള്‍ക്കിടയിലെ അര്‍ഥങ്ങള്‍
തിരയുന്നവരുടെ മനസ്സിന്റെ
അഞ്ജതയുടെ അന്ധകാരത്തില്‍
മിന്നിത്തെളിയുന്ന ഫോസ്ഫറസ് .(ജ്ഞാനം )
കാലത്തെ അതിജീവിക്കുന്ന വിളക്ക് (സത്യം )
വരികൾ കുറച്ചു കൂടി നന്നാക്കാമായിരുന്നു
അര്‍്‌പ്പിതാ...
കവിത ഇഷ്ടമായി..
ഇനിയും
മൂര്‍ച്ചയുള്ള വാക്കുകള്‍ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു...
പഴമയുടെ ആളല്‍
എവിടെങ്കിലും
നഷ്ടമായി എന്ന്‌ു തോന്നുവെങ്കില്‍
അത്‌
എന്തുവിലകൊടുത്തും
തിരിച്ചുപിടിക്കാന്‍ മറക്കരുത്‌....
ആശംസകള്‍....
good poem
അനൂപ് ഇത്രയൊക്കെയേ അറിയൂ
നന്നാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാം
ഗിരീഷ് ആളല്‍ തിരിച്ചു പിടിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കാം
nishkalangan , നന്ദി
Post a Comment